معناشناسی اختلال «اضطراب فراگیر» از دیدگاه قرآن کریم

«اضطراب فراگیر» اختلالی مزمن است که نمود بالینی آن در طول عمر نسبتاً ثابت و آمار بهبودی کامل آن پایین است. بنابراین، درک ما از این پدیده پیچیده نیاز به افق‏ متفاوت‏تر دارد. هدف از این پژوهش، معناشناسی این اختلال از دیدگاه قرآن کریم بوده است تا بتواند ما را به تعریف این مسئله، عوامل زمینه‏ساز و فرآیند شکل‏گیری آن برساند. این پژوهش با روش تدبر کلمه‏ای انجام شده است. نتایج حاصل از تحلیل محتوای متن قرآن نشان می‏دهد «فتنه»، «بلا»، «ضُر»، و «اصابه» عوامل زمینه‏ساز نگرانی‏اند؛ در حالی که «رِجز»، «خوف»، «عَمَه» و «ضیق صدر» دال بر حالت نگرانی‏ و ناتوانی در تصمیم‏گیری و عمل‏اند. با توجه به این واژه‌ها، اضطراب فراگیر، خوف همراه با ضیق صدر است. خوف در معنای نگرانی زمانی است که «مقصدی» مطرح باشد. اختلال در مقصدگزینی در آغاز فرآیند اضطراب فراگیر مؤثر است.